الله

شبنم بی قرار پرواز به سوی نور را بنگر ...

گل با طراوت هزار ناز را در عطش بوسه ای گذاشت و رفت ...

تا به نا کجای آسمان پر ز اشک فراق از گل هجران زده بپیوندد ...

و در نگاه خسته از انعکاس روشنایی سوختن ذره های مهر در فنا ذوب گردد ...

تا نه گل به بوسه عاشقانه اش رسد و نه او به درخشش پایدار ابدی ...

و هر دو

همه

تا فنای دروغین در حسرت ...

همگان بسوزید ...

همگان بگریید ...

همه حسرت کشید ...

که خود حس زیبای خوشبختی را در اوج شور و هیجان غفلت به دار آویختید ...

........  بمیرید در فراق عشقی که برای شما مرد