به نام الله
السلام یا مولای شب ها و روزهای منتظران
لحظه هایی که همدیگر رو برای رسیدن به فردا با بی رحمی کنار می زنند
خورشیدی که گاهی بی رحم می شه تا همه رو وادار به نگاه کردن به اون بالاها بکنه
ابرهایی که می آن تا بارون بیارن ولی فقط آسمون رو سیاه می کنند و آخرش بدون بارون پا به فرار می گذارن
حتی اون پرنده ای که یه روز دونه می چید برای جوجه کوچولوش تا زنده بمونه و حالا دونه از دهان جوجه ها می گیره تا خودش سیر بشه
همه دارن فریاد می کنن،
که ما زمینی ها
چه اسم مون آدم باشه
چه خورشید و ماه
و چه حیوان
داریم فراموش می کنیم
داریم پرده های بین زمین و اسمون رو ضخیم تر می کنیم
داریم دور می شیم
انقدری که
انقدری که شاید یه روز حتی آقای مهربونمون هم نتونه از این تاریکی عمیق بیرونمون بکشه
نکنه یه وقت یادمون بره یکی منتظر اومدنه
یکی که برای خواب موندن ما داره اشک می ریزه منتظره
نکنه یادمون بره !!!!
ما باید این انتظارو تموم کنیم