کسی از عمق سراب مرا خواند
در اوج جوانی و شور و عشق من
کسی با دستانی مهربان حریری از رویا بر چشمانم کشید
و رفت ....
کسی با نیستی خود تمام هستی مرا گرفت...
ببخش اگر گفتم نیستی
می دونم شما همیشه هستی منم که توان دیدن ندارم .
من هنوز منتظرم
امروز تموم شد و هیچ اتفاقی نیافتاد
ولی فردا
حتما یه روز بهتره شاید فردا شما رو ببینم
حداقل می تونم امید وار باشم
من ره به خلوت عشق هرگز نبرده بودم
پیدانمی شدی تو شاید که مرده بودم
کسی که مثل هیچ کس نیست
من خواب دیده ام که کسی میا ید
من خواب یک ستارهء قرمز دیده ام
وپلک چشمم هی میپرد
وکفشها یم هی جفت می شوند
و کور شوم اگر دروغ بگویم
من خواب آن ستارهء قرمز را وقتی که خواب نبودم دیده ام
کسی میا ید
کسی میا ید
کسی دیگر
کسی بهتر
کسی که مثل هیچکس نیست .مثل پدر نیست .مثل مادر نیست
ومثل آنکسیست که باید باشد
وقدش از درخت های خانهء معمار بلند تر است
وصورتش...
چرا من اینهمه کوچک هستم که در خیابانها گم می شوم
چرا پدر که اینهمه کو چک نیست ودر خیابانها هم گم نمی شود کاری نمی کند
که آنکسی که بخواب من آمده ست . روز آمدنش را جلو بیاندازد
کسی میا ید
کسی میا ید
کسی که در دلش با من است
و در نفسش با من است
و در صدایش با من است
کسی میا ید
من خواب دیده ام...
من منتظرم
امروز می تونه یه روز خوب از زندگیم باشه
چون یه روز از این انتظار گذشته و به شما نزدیکتر شدم
ولی فردا
روز خوبی نیست
چون شروع یه انتظار دیگه است
کاش این فردا با روزای دیگه فرق داشته باشه
کاشکی فردا همون جمعه موعود می بود ...
من هنوز منتظرم
نمی دونم از کدوم ستاره می بینی منو
چشماتو می بندی یا دوباره می بینی منو
پر بغض جمعه های ناگزیر و بی صدا
خیلی خسته ام باورم کن دنیا زندونه برام
تو همون حس غریبی ....
من منتظرم...
باز می خوام بنویسم
برای دلم و برای شما
می دونم شروع خوبی نیست ولی جز شما به کی می تونم بگم ,
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
داد رس نیست که در هجر رخش داد کشم
داد و بیداد که در محفل ما رندی نیست
که بر او شکوه برم داد ز بیداد کشم
من از تو یاد گرفتم به زندگی بخندم اسیر باد باشم با گندم ها برقصم
من از تو یاد گرفتم تو آسمون بمونم اگر نشد پریدن با رویاهام بگردم
من از تو یادگرفتم دریا روخوب بفهمم به جای وسعت اون تنهاییش رو ببینم
من از تو یاد گرفتم با هرغروب بیدارشم به یاد عشقهای پاک تورویاها رها شم
وقتی خورشید دراومدچشمام رو زود ببندم خواب تو رو ببینم با هیچ کسی نخندم
من از تو یاد گرفتم زندگی معنا نداره تو نیستی و بدون تو هیچ چیزی معنا نداره
من از تو یاد گرفتم موندن از رفتن بهتره انتظار اومدنت از تنها رفتن بهتره
من از تو یاد گرفتم که آسمون مال منه حداقل یه سقفی یه که هر دو مون دو می بینه
من از خودت شنیدم فقط تو درمونه منی اگر نخوای پیشم بیای خودت هم تنها می مونی
(...)
خدا یا به تو پناه می برم .
خدا یا به سوی تو میایم
خدا یا می سو زم.
خدا یا عشق حتی عشق نزدیک ترین کسانم مکدر شده است.
خدا یا آسمان آمال و آرزو هایم تیره و کدر شده است.
به تو پناه می برم .تو کمکم کن نجاتم ده جز تو کسی را ندارم و راستی جز تو کسی را ندارم .
نمی توانم به هیچ کس اطمینان کنم نمی توا نم به امید هیچ کس زنده بمانم.
دلم از همه گرفته .
خدا یا خسته ام با ان که همه مرا خوشبخت و موفق تصور می کنند.با آنکه به سوی مهمترین ماموریت ها می روم.
با این که باید شاد و خندان باشم ولی چقدر افسرده و محزونم .حتی نمی توانم گریه کنم.آه بکشم ....
خدا یا به تو پناه می برم .تو نجاتم ده .من به کمک تو محتاجم و هیچ کس جز تو قادر نیست که گره مرا بگشاید.
(دکتر چمران)